Recensie van:Ziek of zo?Ziek of zo?! De zoektocht van een puber naar een vergeten oorzaak van buikpijnAuteur: Alexander Heemskerk(1990) is vennoot bij een onafhankelijk adviesburo. Hij maakt daar begrotingen en schrijft EMVI-plannen en besteksdocumenten voor grote opdrachtgevers in de infra. Hij is vijf jaar getrouwd met zijn Madelon. Samen zijn zij de trotse ouders van Nick (2020). Na te leven in een permanente versnelling dwingt de geboorte van Nick hem stil te staan bij een onverwerkt trauma die hij heeft opgelopen in zijn jeugd.In zijn boek 'Ziek of zo?!' beschrijft hij wat het met hem deed dat hij zo lang niet geloofd werd en de sociale druk die het niet mee kunnen doen met leeftijdsgenoten met zich meebrengt. Hij dacht jarenlang dat hij de enige was, maar nu weet hij dat er veel lotgenoten zijn. Met dit boek hoopt hij hen te helpen door herkenning te geven en de omgeving meer inzicht te geven in een leven met onzichtbare pijn en een onbekende oorzaak.Wijze van lezen:Recensie-exemplaar ontvangen voor deelname aan de blogtour van Boekscout en auteur Alexander Heemskerk in ruil voor mijn recensie en deelname.Uitgeverij: BoekscoutGenre: non-fictie Cover en flaptekst:Ik zie een klas met daarin kinderen of jong volwassenen op de rug gezien. Een bureau en een stoel leeg. Een indrukwekkende cover vind ik.De flaptekst vind ik hartverscheurend intens maar ook informatief en nieuwsgierig makend naar het verhaal.Quote:Proloog:Mijn moeder noemt deze periode 'de zwartste blad-zijde uit haar leven'. In een brief aan mij, die ze jaren later aan mij schreef over deze periode, stond: 'Ik heb vier kin-deren op de wereld mogen zetten met de nodige pijn die daarbij hoort. Ik durf te zeggen dat dit niet de ergste pijn is die er bestaat. Als je bevalt weet je dat de pijn weer overgaat. Als je baby gebo-ren wordt huilt hij. Je kunt hem in je armen nemen, troosten. Maar de constante pijn waar jij aan leed stopte nooit. Ik kon jouw pijn niet voelen, ik kon de pijn niet wegnemen, je vader en ik konden alleen maar machteloos toekijken, alsof ik met handen en voeten aan een muur was vastgebonden.'Het verhaal:De vijftienjarige Alexander wordt op een ochtend wakker met acute buikpijn. Lopen lukt niet meer. En er zit opeens een bult onder zijn rib. Op de spoedeisende hulp wordt niets afwijkends gevonden. Mogelijk valt het mee? Wat volgt is een jarenlange medische zoektocht terwijl Alexander dag in dag uit onmenselijk veel pijn lijdt.Hij bezoekt specialist na specialist, maar een diagnose komt er niet.Zijn omgeving begint al snel te twijfelen: heeft Alexander nou echt íéts of niet? Stelt hij zich aan? Verzint hij alles soms?Bij Alexander slaat de twijfel bij vlagen ook toe: bestaat pijn wel als het onvindbaar en naamloos is?Mijn leesbeleving:Dit is een verhaal waarbij je ieder woord voelt. De betekenis blijft nog lang in je lijf en psyche resoneren. Door de beeldende schrijfstijl leest het verhaal fijn. Alsof jezelf overal bij bent. Dit wordt nog versterkt door de gebruikte ik-vorm. Ik vond veel herkenning in dit verhaal. Veelal troostend en je bent niet alleen maar andere keren confronterend. Toch ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb. Door allerlei levens gebeurtenissen kan iemand een Post Traumatische Stress Stoornis oplopen. Op de meest onverwachte momenten kan dit je overspoelen en omver blazen. Ikzelf volg Imaginairy rescripting bij een psychiater die bij thuis komt. Aan de hand van een soort van mind fullness en teruggaan in de tijd, mijn eigen leven bij langs. En dan die Post Traumatische Stress momenten op een positievere manier inkleuren. Deze behandeling heeft veel impact en er komt veel boven. Maar ik zie perspectief in deze behandeling en ik heb er vertrouwen in. Ook al ben ik er nog lang niet. Het voelt als een steun in de rug. Het is zo ongelooflijk goed dat verhalen zoals van Alexander verteld worden. Mensen kunnen herkenning vinden in zijn verhaal, meer begrip en inlevingsvermogen ontwikkelen en het kan net dat laatste duwtje richting hulp zijn. Het vergt moed en durf om je persoonlijke verhaal te vertellen zo rauw en puur. Maar door dit te delen met anderen krijg je (hopelijk) een luisterend oor, begrip en steun. Dit is niet alleen een hartverscheurend, intens, schrijnend en verdrietig verhaal. Het is ook een verhaal van een jongen, later man, die volop gesteund door zijn gezin van herkomst en later zijn vrouw alles aangrijpt om verlichting voor zijn vreselijke pijn te vinden. Woorden van artsen en buitenstaanders snijden vaak als messen door zijn ziel. Omdat zijn pijn niet zichtbaar is, niet uit te leggen valt in diagnostiek. Maar daarom is het er wel. Bewonderingswaardig hoe Alexander ondanks al zijn persoonlijke ontberingen toch een fijne baan heeft weten te krijgen. En dat zijn familie, vrienden, vrouw en kind als een front achter hem staan.Mijn mening:Ik geef 5 sterren.Een prima en duidelijk opgebouwd verhaal. Met een duidelijke inhoudspagina. Ieder woord voel je als lezer. Ik vond herkenning en nieuwe inzichten.Een krachtig verwoord (levens) verhaal die de juiste snaar iedere keer raakt. Ik hoop van harte dat dit verhaal troost en steun biedt aan mensen in dezelfde of vergelijkbare situatie. Ook is het goed dat dit verhaal verteld wordt voor meer inzichten voor de omgeving. Alexander Heemskerk is daarin geslaagd.
